merhaba sevgili okurlar,tabi eger beni oralarda bir yerler de gerçekten okuyan birileri varsa! :)
saat gece 03:15.biraz dergi falan karıştırıp,uyku bastırınca yatmıştım ama yatağa yatınca ne hikmetse uyku falan kalmadı!bende kalkıp bilgisayarı açayım dedim..blogumu açtım sonra..bir şeyler yazmak istedim.gece ne kadar güzel..ne kadar belirsiz ve aynı zamanda ne kadar da korkutucu degil mi?..insan yatagında kendiyle bir başına kalınca düşünecek ne çok şey buluyor geceleri..tabi bunun sonucu olarak da uykusuzluk başlıyor!olsun.. ben geceleri seviyorum beni hep korkutmuş olsa da..hayat gece başlasa diye düşünürüm bazen..öyle olsun ki geceler bu kadar ürkütücü,bu kadar düşündürücü hatta bazen acı verici olmasın...kimimiz için böyle hayatlar vardır belki de..var evet muhakkak;hayatın geceleri başladıgı hayatlar..
gecenin tadı en çok,evde herkes uyuyunca çıkıyor!sessizlik,karanlık,uykunun agırlıgı altında uyuyanların sesi nefesine karışırken odamda binlerce seyahate çıkıyorum uçsuz bucaksız hayal aleminde..bazen gelmişten,bazen,geçmişten bazen de gelecekten hayaller belli belirsiz gözlerimin önüne geliyor ve ben o hayalleri terk edip uyumak istemiyorum..çocukluga,gençlige,mutluluga dair ne varsa hep orda!..bu gecenin özeti ne bilmiyorum ama şimdi içimden en sevdiğim şiirlerden birini yazmak geldi!sizlerle paylaşmak isterim.hepinize mutlu geceler..