Herkesin bir hikayesi vardır..hayat dediğimiz şey bu hikaylerden ibarettir.Kiminin hikayesi acı,kiminin ki tatlı,kiminin ki başarılarla dolu;kiminin ki sıradandır.Sıradanlık insandan insana değişir bir bakıma..bir öğrenci için derslerinden yüksek not almak sıradan bir şeyken bir başkası için tam tersi olabilir!ve belki aslında acı,tatlı,sıradan diye adlendırdığımız kavramlarda bu türden bir sıradanlık içeriyor kendi içinde...
Hayatı aynı anda pek çok kişiyle birlikte yaşadığımızın farkındayızdır elbet.Ama bu farkındalığı çoğu kez "kalabalık"olarak algılarız.Eve gideriz,ailemiz oradadır;küçük bir"kalabalık"..İşe gideriz,iş arkadaşlarımız oradadır;orta büyüklükte bir kalabalık bu ve dışarı,sokağa çıktığımızda,büyük caddelerde dolaştığımızda o kalabalıklar büyür,kocaman bir sele dönüşür..Yürürken kimse fark etmez o an yaşadığını çünkü yaşamak kavramı hayatın içinde sıradanlaşmış,sanki olağan bir şeye dönüşmüştür..Siz hiç yanınızdan tanımadığınız biri geçerken,onunla tam da o anda aynı şeyi yaşadığınızı,hikayelerinizin o an kesiştiğini,hayatın tam içinde olduğunuzu fark ettiniz mi?Sizin aklınızdan geçen onca düşüncenin benzerlerinin yanınızdan geçip giden yabancının aklından da geçebileceğini?..Hayatın içinde tanıdık,tanımadık bir sürü insanla nasıl da aynı hayatı yaşadığımız halde,ayrı hayatlarımızın var olabildiğini ya da olduğunu düşünmek,anlamak bunu o an fark etmek,insana kendini nasıl hissettirir?..
Yaşadığımız sürece tanıdığımız,tanıştığımız insanlar bir alınyazısıyla ya da ortak bir kaderle belirlenmiştir belki.Şuanda bile etrafımızda bulunan topluluğun ayrı birer parçasıyken,aynı zamanda aynı özelliklere sahipmiş gibi görünen bir bütün oluşturmaktayız..senin hayatın,benim hayatım,onun hayatı..bizim hayatımız..Bir yabancıyla aynı odayı paylaşmak,aynı sırada oturmak,aynı yolda yan yana yürümek..ben o anı yaşıyorken,o da kendi"o anı"nı yaşıyor ve kimse aslında birbirinin anı'nın nasıl bir "an" olduğunu bilemiyor ama bu farklı anı tam da aynı anda yaşıyor!..ve hayat böyle sıradan bir şekilde sürüp gidiyor.
Hayat sıradanlıkların,yaşanmış hikayelerin,yaşanacak düşüncelerin,olayların,tesadüflerin garip bir biçimde kurgulanıp bir araya gelmesinden ibaret gibi görünüyor..
Hayatı aynı anda pek çok kişiyle birlikte yaşadığımızın farkındayızdır elbet.Ama bu farkındalığı çoğu kez "kalabalık"olarak algılarız.Eve gideriz,ailemiz oradadır;küçük bir"kalabalık"..İşe gideriz,iş arkadaşlarımız oradadır;orta büyüklükte bir kalabalık bu ve dışarı,sokağa çıktığımızda,büyük caddelerde dolaştığımızda o kalabalıklar büyür,kocaman bir sele dönüşür..Yürürken kimse fark etmez o an yaşadığını çünkü yaşamak kavramı hayatın içinde sıradanlaşmış,sanki olağan bir şeye dönüşmüştür..Siz hiç yanınızdan tanımadığınız biri geçerken,onunla tam da o anda aynı şeyi yaşadığınızı,hikayelerinizin o an kesiştiğini,hayatın tam içinde olduğunuzu fark ettiniz mi?Sizin aklınızdan geçen onca düşüncenin benzerlerinin yanınızdan geçip giden yabancının aklından da geçebileceğini?..Hayatın içinde tanıdık,tanımadık bir sürü insanla nasıl da aynı hayatı yaşadığımız halde,ayrı hayatlarımızın var olabildiğini ya da olduğunu düşünmek,anlamak bunu o an fark etmek,insana kendini nasıl hissettirir?..
Yaşadığımız sürece tanıdığımız,tanıştığımız insanlar bir alınyazısıyla ya da ortak bir kaderle belirlenmiştir belki.Şuanda bile etrafımızda bulunan topluluğun ayrı birer parçasıyken,aynı zamanda aynı özelliklere sahipmiş gibi görünen bir bütün oluşturmaktayız..senin hayatın,benim hayatım,onun hayatı..bizim hayatımız..Bir yabancıyla aynı odayı paylaşmak,aynı sırada oturmak,aynı yolda yan yana yürümek..ben o anı yaşıyorken,o da kendi"o anı"nı yaşıyor ve kimse aslında birbirinin anı'nın nasıl bir "an" olduğunu bilemiyor ama bu farklı anı tam da aynı anda yaşıyor!..ve hayat böyle sıradan bir şekilde sürüp gidiyor.
Hayat sıradanlıkların,yaşanmış hikayelerin,yaşanacak düşüncelerin,olayların,tesadüflerin garip bir biçimde kurgulanıp bir araya gelmesinden ibaret gibi görünüyor..
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder