Bugün kendimi daha iyi hissetsem de gelecek günler ne gösterecek bilmiyorum..Burada değişik insanlar görüyorum,tanıyorum..Rizeliler gerçekten çok ilginçler,konuşmaları da öyle;karadenizli olmama rağmen ben bile bazen ne dediklerini anlamıyorum :) bazıları lazca konuşuyor zaten.herkes sarışın ve mavi gözlü.bir de burayı gezmeye gelen ingilizler ve bol miktarda araplar var tabi..Araplar hepsinden ilginç.kadınlar simsiyah sadece gözleri görünen peçeli çarşaflarıyla etrafta dolaşıyor,erkekler başları görünmesin diye şapka takıyor ve su gibi ingilizce konuşuyorlar,bende böyle saf saf bakıyorum :) Haa bi de gürcüler var tabi!onları nasıl tanımlamam gerek bilmiyorum.Çalışmak için gelmişler.erkekler kaba,kadınlar erkek gibi bi tuhaf millet..gayet güzel oldugu halde,yüzüne bile bakmak istemez mi insan bir kadının? Hani derler ya yüzlerinde nur yok,galiba bu deyim bunu ifade etmek için bulunmuş!belki yabancı bir ülkede yabancıların arasında çalışmaktan herkese karşı bi önyargı sahibi olmuşlardır ya da ne biliimm tümüyle yabancı olmanın verdiği bi tedirginliktir yüzlerine vuran..aslında bende en az onlar kadar tedirginim,bir düzene alışmadan başka bir düzen içinde buldum kendimi.Allah bana kolaylık versin ne diim..
Böyle dertli dertli yazıp bir yandan bir zamanların efsane dizisi "Mavi Ay"ı seyrediyorum.çok ilginç bir nostalji oldu şuan benim için..nerden nereyeee...
Kaptanın sıyır defteri : bodoslama travması bilmem kaçıncı bölüm...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder