Metin el oğlu,elindir oğlu
Göğe bakmaz,nazire yapar
hiç kim kadar yalnızsa oysa.
güneş parlar gökyüzünde
göğün yüzü tebessümde..
Lokman hekim gelirse bir
gün noel baba kılığına bürünmüş
bir halde sakın
sevme onun sev dediğini
sakın,gülme!
Yoksa bir cumartesi öğleden sonrası
gibi çabucak geçer gidersin
yazık bir dişi geyiğin son nefesinde
Ölmezsen bil ki kalırsın pazar
günlerinin o huzursuz kaçamağında!
Olsun,ölmekten yeğdir nasılsa..
Gel zaman git zaman yorgun
düştüğün an eşyanın suskunluğundan
sen aynaya ayna sana bir
sonsuz zahir kapı açar
Sen misin aynadaki ayna mı sen
belki metin bilir,oralardaysa eğer!
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder